خانواده اي سالم است كه همه همديگررادرك كنند وبه هم وعقايد هم احترام بگذارند. وقتي من به نظرات ساير اعضاي خانواده احترام بگذارم و روي عقايد و نظرات خودم پافشاري نكنم وسعي كنم با همسر در برخورد با فرزندانمان هم سو و بر يك موضع باشيم و هم كلام شويم تابچه هادرخانه يك فرمان صادرشده ازطرف مادروپدرشان رااجراكنند ، خانواده اي كه درآن حريمها مشخص شده و خط قرمزها براي همه معين باشد ، ارامش وعشق بلاشرط مخصوصا از جانب والدين بوجود مي آيد.
والدين و فرزندان به هم باج نمي دهند يا سرويس اضافه نمي گيرند پس بهتر مي توانند در ايجاد رابطه صحيح موفق باشند.
سختگيري مي تواند آفت خطرناكي در روابط بين والدين و فرزندان باشد.
ميتوانيم عشق و محبت نثار كنيم و در عين حال نسبت به اصول و قوانين خانواده مان جدي باشيم.
مي توانيم دلائل جديت خود را براي اعضاي ديگر خانواده با مهرباني توضيح دهيم و منتظر نتايج نمانيم.
مي توانيم احساسات و نيازهايمان را با آنها به اشتراك بگذاريم و متقابلا به آنها گوش دهيم.
مي توانيم سهم واقعي خود را با كمك راهنما و نيروي برترمان پيدا كنيم و تنها همان نقشها را انجام دهيم نه بيشتر و نه كمتر.